(Linum usitatissimum L.)
Len zwyczajny jest gatunkiem należącym do rodziny lnowatych (Linaceae). Jego naturalnym siedliskiem jest Bliski Wschód, ale obecnie nie występuje w stanie dzikim. Od ponad 7 tys. lat jest uprawiany na włókno o mocnej i cienkiej przędzy. Jako roślinę użytkową, len znano już w Starożytnym Egipcie oraz Mezopotamii. W VIII w. we Francji, Karol I Wielki ustanowił prawo, które nakazywało, aby spożywać nasiona lnu w celu utrzymania zdrowia.
Nasiona lnu zbierane gdy są w pełni dojrzałe, są surowcem bogatym w śluzy i polisacharydy. Poprzez wytłaczanie na zimno jest z nich pozyskiwany olej, który stanowi cenne źródło nienasyconych kwasów tłuszczowych.
Nasiona lnu w postaci maceratu są stosowane jako środek wspierający regularną pracę jelit oraz przyczyniający się do prawidłowego trawienia. Zawartość polisacharydów, powlekających błonę śluzową przewodu pokarmowego, sprawia, że mogą być stosowane w celu wspomagania naturalnej czynności żołądka.
P. Ody, Wielki zielnik medyczny, wyd. DEBIT, s.75
H. Strzelecka, J. Kowalski, Encyklopedia Zielarstwa i Ziołolecznictwa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, s. 289-290
