(Raphanus sativus var. niger)
Rzodkiew czarna jest gatunkiem z rodziny Brassicaceae, który występuje naturalnie w basenie Morza Śródziemnego. Była znana w Chinach i Japonii już w XI w. p.n.e. W Meksyku, w tradycyjnym ziołolecznictwie sok z rzodkwi stosuje się w leczeniu kamieni żółciowych. W Polsce Rzodkiew czarna jest rośliną uprawianą jako warzywo oraz do celów farmaceutycznych.
Surowcem rzodkwi jest czarny bulwiasty korzeń, który zawiera mieszaninę glikozydów gorczycowych tzw. glukozynolatów. Wyciąg z korzenia wykazuje działanie żółciotwórcze oraz żółciopędne, polegające na wzmożonym wydzielaniu żółci w wątrobie, a następnie z pęcherzyka żółciowego do światła jelita. Ekstrakt z korzenia poprawia wzmaga także wytwarzanie soków żołądkowych, w wyniku czego pobudza trawienie.
Preparaty z rzodkwi czarnej stosuje się w niestrawności, dolegliwościach trawiennych związanych z dysfunkcją wątroby (wzdęcia, bóle brzucha, nudności, zaparcia) oraz w zaburzeniach aktywności skurczowej pęcherzyka żółciowego. Wyciąg z surowca znajduje się w składzie leków Raphacholin C oraz Raphacholin Forte.
1 H. Strzelecka, J. Kowalski, Encyklopedia Zielarstwa i Ziołolecznictwa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, s. 498-499
2 T. Mrozowski, Kamica żółciowa i metody jej leczenia, cz. II, Wiadomości Zielarskie, 5/2002
3 I.G. Castro-Torres, D. La O-Arciniega, M. Martinez-Vazquez, Two glucosinolates and their effects related to the prevention of cholesterol gallstones: a review, Boletín Latinoamericano y del Caribe de Plantas Medicinales y Aromáticas, 2014, 13: 1 – 9
