Księga ziół

Bez czarny

(Sambucus nigra L.)

Bez czarny jest krzewem powszechnie występującym w całej Europie, pn.-zach. części Afryki oraz w Azji Mniejszej. Jest rośliną od wieków tradycyjnie stosowaną w stanach przeziębieniowych. Wspominał o niej w swoich dziełach historyk rzymski Pliniusz Starszy oraz szwajcarski lekarz i alchemik Paracelsus 1.
Surowcami pochodzącymi z bzu czarnego wykorzystywanymi w lecznictwie są kwiaty zebrane w płaskie kwiatostany oraz owoce. Oba surowce różnią się składem fitochemicznym i właściwościami farmakologicznymi.

Kwiaty  (flos)
Z pewnością wszystkim znane są charakterystyczne kremowe, baldachokształtne kwiatostany bzu czarnego o silnym zapachu. Są one surowcem zbieranym w słoneczną pogodę, a następnie dokładnie suszonym. Związkami odpowiedzialnymi za działanie surowca, są głównie występujące w nim flawonoidy oraz kwasy fenolowe. Związki te, wykazują działanie uszczelniające naczynia krwionośne oraz antyoksydacyjne. Tradycyjnie kwiaty bzu czarnego stosowane są w przeziębieniu, stanach gorączkowych oraz jako środek napotny 2.
Farmaceuci z Herbapolu Wrocław użyli kwiatów bzu czarnego do produkcji przeciwgorączkowego syropu Pyrosal.

Owoce  (fructus)
Ekstrakt z owoców bzu czarnego jest bogatym źródłem związków aktywnych, które pomagają organizmowi utrzymać zdrowie szczególnie w sezonie jesienno-zimowym, kiedy ryzyko narażenia na infekcje wirusowe jest większe. Do związków czynnych owoców bzu należą flawonoidy m.in. rutyna, antocyjany, witamina C, witaminy z grupy B, kwasy organiczne oraz garbniki
Herbapol Wrocław wykorzystał owoce bzu czarnego w syropie Pyrosal Kid, który wspomaga i wzmacnia siły obronne organizmu zarówno dzieci jak i dorosłych.

 

1 Herbal Medicine, expanded comission E Monographs, s. 103
2 H. Strzelecka, J. Kowalski, Encyklopedia Zielarstwa i Ziołolecznictwa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, s. 56-57