(Camelia sinensis)
Krzew herbaciany należy do rodziny kameliowatych (Cameliaceae) i występuje w dwóch odmianach: var. sinensis (herbata chińska) i var. assamica (herbata indyjska, asamska). Jest uprawiana między innymi w Chinach, Indiach, Indonezji oraz Cejlonie. W Chinach tradycja uprawiania herbaty oraz jej przyrządzania sięga 3000 lat p.n.e.
Herbata zielona jest napojem przyrządzanym jedynie z liści herbaty chińskiej, która nie została poddana fermentacji. Napar z zielonej herbaty obfituje w wiele cennych składników m.in. polifenoli, garbników, alkaloidów, witamin ( A, B, C, E) oraz mikroelementów takich jak wapń, potas, miedź, cynk, mangan oraz fluor.
Pu-erh to gatunek zaliczany do herbat czerwonych. Wytwarzana jest z liści krzewów Camellia sinensis, w prowincji Yunnan w Chinach. W trakcie obróbki herbata zostaje poddana fermentacji. Liście fermentowane zawierają więcej kofeiny, aminokwasów i garbników, których zawartość decyduje o jakości herbaty. W kulturze chińskiej Pu – erh często pije się w trakcie posiłków dim sum (lekkich przekąsek podawanych najczęściej przed południem). Optymalną temperaturą do zaparzania tego typu herbaty jest 85 – 95 stopni.
H. Strzelecka, J.Kowalski, Encyklopedia zielarstwa i ziołolecznictwa, wyd. PWN, Warszawa 2000, s. 183-184
P. Ody, Wielki Zielnik Medyczny, wyd. DEBIT, Bielsko-Biała, 1993 s.44
