Mentha piperita L.
Mięta pieprzowa jest krzewinką niewystępującą w stanie dzikim, natomiast szeroko rozpowszechnioną w uprawach. Jest ona krzyżówką różnych rodzajów mięt. Nazwa rodzajowa mentha pochodzi od imienia greckiej nimfy, która została zamieniona w roślinę. Słowo piperita nawiązuje do łacińskiego słowa piper, oznaczającego pieprz (mięta ma charakterystyczny ostry smak oraz zapach). Mentha była uprawiana już w Starożytnym Egipcie, a wonny olejek pozyskiwany z rośliny do dzisiaj wykorzystywany jest w kuchni oraz w przemyśle perfumeryjnym 1,2.
Surowcem wykorzystywanym w lecznictwie jest liść mięty, rzadziej natomiast jej ziele. Liście zawierają flawonoidy (luteolinę, rutynę), taniny, olejek eteryczny, a także karotenoidy. W wyniku destylacji z parą wodną otrzymywany jest olejek eteryczny. Wykazuje on działanie żółciotwórcze oraz żółciopędne, a oprócz tego wpływa rozkurczająco na mięśnie gładkie przewodu pokarmowego i przeciwdziała wzdęciom.
Ekstrakt z liści mięty może być stosowany w niestrawnościach objawiających się wzdęciami, bólami brzucha, nudnościami, zaparciem a także w niedostatecznym wydzielaniu żółci 2,3,4.
Od wielu lat naukowcy badają wpływ substancji czynnych, zawartych w surowcach roślinnych na łagodzenie objawów niestrawności (niezwiązanej z chorobą wrzodową). Zostało przeprowadzonych kilkanaście badań klinicznych z zastosowaniem różnych surowców, w tym 9 badań z wykorzystaniem ekstraktu z mięty. We wszystkich badaniach, od 60 do 95% pacjentów odczuło poprawę oraz zmniejszenie intensywności objawów 5.
Na jednym z niemieckich uniwersytetów przebadano 45 osób, u których zdiagnozowano objawy towarzyszące niestrawności: bóle w nadbrzuszu, zgagę oraz wzdęcia. Badanych podzielono na dwie grupy, z których jedna otrzymywała wyciąg z mięty pieprzowej i kminku w postaci tabletek powlekanych, natomiast druga grupa otrzymywała placebo. Po 4 tygodniach leczenia ponad 89% pacjentów stosujących wyciąg z mięty i kminku zaobserwowało znaczną poprawę.
Farmaceuci z wrocławskiego Herbapolu wykorzystali dobroczynne właściwości mięty w recepturze dwóch preparatów- Raphacholin C oraz Raphacholin Forte.
1 Herbal Medicine, Expanded Commission E monographs, 2000, s. 97-303
2 H. Strzelecka, J. Kowalski, Encyklopedia Zielarstwa i Ziołolecznictwa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, s. 334-335
3 B. May, H.D. Kuntz, M. Kieser, S. Köhler, Efficacy of a fixed peppermint oil/caraway oil combination in non-ulcer dyspepsia. Arzneimittelforschung. 1996;46(12):1149-53, [w:] WHO monographs on selected medicinal plants, Genewa 1999, Tom II, s. 188-196
4 E. Lamer-Zarawska, B. Kowal-Gierczak, J. Niedworok, Fitoterapia i Leki Roślinne, wyd. PZWL, Warszawa 2007, s. 300-302
5 Thompson Coon J., Ernst E., Systematic review: herbal medicinal products for non-ulcer dyspepsia, Aliment Pharmacol Ther. 2002;16(10):1689-99
6 B. May, H.D. Kuntz, M. Kieser, S. Köhler, Efficacy of a fixed peppermint oil/caraway oil combination in non-ulcer dyspepsia. Arzneimittelforschung. 1996;46(12):1149-53, [w:] WHO monographs on selected medicinal plants, s. 188-196
