Capsella bursa-pastoris
Tasznik jest rośliną dobrze poznaną i posiadającą długą tradycję stosowania. Pierwsza wzmianka na jego temat pojawiła się już w najstarszym chińskim zielniku cesarza Shen Nunga (z około 2700 roku przed naszą erą). Zaliczył on tasznik do grupy 20. tak zwanych „książęcych ziół” stawiając go na równi, między innymi z żeń-szeniem. W dawnej kulturze europejskiej, roślina ta była często stosowana w różnych wskazaniach, w tym wspomagająco w trakcie miesiączek.
Zarówno łacińska jak i brytyjska nazwa tej rośliny nawiązują do charakterystycznego kształtu owocu (łuszczynki), która przypomina pasterskie torby.
Roślina prawdopodobnie pochodzi z rejonu Morza Śródziemnego. Obecnie jest bardzo pospolitym gatunkiem, szeroko rozpowszechnionym w krajach półkuli północnej. Rośnie masowo na polach, pastwiskach, ugorach, rumowiskach, przy drogach, płotach, murach i w ogrodach. Ma małe wymagania glebowe, a w ciągu okresu wegetacji rozwija się nawet kilka pokoleń rośliny. Tasznik uważany jest także za gatunek bardzo odporny na trudne warunki atmosferyczne, takie jak obfite opady, czy susze. Powyższe cechy sprawiają, że jest zazwyczaj rośliną dobrze znaną, nie tylko pasjonatom ziół.
Uważa się, że tasznik ma zdolność wspierania aktywności hemostatycznej podczas miesiączki, wspomaga narządy płciowe i układ krążenia, a także zapewnia komfort podczas miesiączki.
A. Kozub, D. Wagner, E. Studzińska–Sroka, W. Bylka, Tasznik – pospolity chwast i mało znana roślina lecznicza, Postępy Fitoterapii 4/2012
A. Ożarowski, Ziołolecznictwo Poradnik dla lekarzy, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, Warszawa 1982, s. 95
Shepherd’s Purse, Herbal Medicine Expanded Commision E monographs, 2000 American Botanical Council, str. 350-353
