(Lavandula officinalis L.)
Lawenda to krzewinka z rodziny jasnotowatych, która jest charakterystyczna dla klimatu Śródziemnomorskiego. Uprawia się ją we Francji, Bułgarii, Hiszpanii oraz we Włoszech. Lawenda posiada kłosowate, niebieskie kwiatostany o bardzo charakterystycznym zapachu. Gatunkiem wykorzystywanym w lecznictwie jest Lawenda lekarska (Lavandula officinalis). Swoją nazwę lawenda bierze od łacińskiego słowa lavare– co oznacza myć, przemywać. Była stosowana już w Starożytnej Persji, Grecji oraz w Starożytnym Rzymie. Wchodziła w skład mieszanek służących do odkażania pomieszczeń szpitalnych. W medycynie arabskiej lawenda była stosowana jako środek wykrztuśny i rozkurczający 1.
Wykorzystywanymi surowcami lawendy są jej kwiaty oraz olejek eteryczny. Olejek lawendowy otrzymuje się za pomocą destylacji z parą wodną świeżych kwiatów. Jest stosowany zarówno wewnętrznie, jako składnik preparatów doustnych, a także zewnętrznie – w aromaterapii. Składniki olejku wykazują łagodne działanie relaksujące oraz ułatwiające zasypianie. Znalazł on również szerokie zastosowanie w przemyśle kosmetycznym i perfumeryjnym 2,3.
Surowce lawendy lekarskiej tradycyjnie stosowane są w łagodnych stanach pobudzenia nerwowego oraz w utrudnionym zasypianiu. Są również składnikiem wielu preparatów złożonych. Ekstrakt z kwiatu lawendy został wykorzystany w recepturze preparatów Nervosol oraz Nervosol Sen.
1 Herbal Medicine Expanded Commission E Monographs, s. 226-228
2 H. Strzelecka, J. Kowalski, Encyklopedia Zielarstwa i Ziołolecznictwa, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2000, s. 281-282, 388
3 G. Nowak, Surowce roślinne o działaniu przeciwlękowym i antydepresyjnym, Herba Polonica,2009, s. 55, 84-97
4 Community herbal monograph on Lavandula angustifolia Miller, aetheroleum, European Medicines Agency, Londyn, 2013
