Atropa belladonna L.
Pokrzyk to roślina wieloletnia z rodziny psiankowatych (Solanaceae). Jej naturalnym środowiskiem jest zachodnia część Europy, Bałkany, Azja Mniejsza, Kaukaz oraz Iran. W Polsce występuje bardzo rzadko i znajduje się pod całkowitą ochroną. Pokrzyk był znany już od czasów starożytnych. W okresie renesansu, kobiety wykorzystywały jego właściwości powodujące rozszerzenie źrenic i stosowały go w kroplach do oczu, aby podkreślić ich piękno. Stąd właśnie wzięła się nazwa „belladonna”, co w tłumaczeniu z języka włoskiego oznacza „piękna pani”
Surowcami stosowanymi w lecznictwie są: liść pokrzyku, ziele oraz korzeń. Najistotniejszymi składnikami aktywnymi rośliny są alkaloidy tropanowe: atropina, hioscyjamina oraz skopolamina. Oddziałują one na zakończenia przywspółczulnych włókien nerwowych, czego skutkiem jest obniżenie napięcia mięśni gładkich.
Ekstrakt z korzenia pokrzyku jest jednym ze składników czopków Hemorol, stosowanych w dolegliwościach towarzyszącym żylakom odbytu.
H. Strzelecka, J. Kowalski, Encyklopedia Zielarstwa i Ziołolecznictwa, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, s. 440-441
E. Lamer-Zarawska, B. Kowal-Gierczak, J. Niedworok, Fitoterapia i Leki Roślinne, wyd. PZWL, Warszawa 2007, s. 150-152
